Kans op nieuwe locatie
Kans om onze stichting echt te laten slagen! Help mee om onze nieuwe locatie te realiseren.
💗 Een locatie waar we wél onze cliënten kunnen ontvangen. Dan kost het mij minder energie met reizen, en kunnen we ook echt een bijdrage vragen voor sessies.
💗 Een locatie waar wel plek is voor een (luxe) quarantaine waardoor we meer kansloze dieren kunnen opvangen. Nu is het echt passen en meten, welke hond past bij onze situatie? Kan deze met andere dieren, zijn er geen onderliggende ziekten etc. Dit weten we vaak niet!
💗 Een locatie waar we direct in de natuur kunnen wandelen zonder eerst met de bakfiets een stuk te hoeven gaan. Waar vrijwilligers (met autisme) ook lekker met een opvanghond kunnen gaan wandelen.
💗 Waar we meer hulp kunnen geven. Doen waar we goed in zijn.
Vanwege mijn autisme heb ik geen goede start gehad. Toen ik jong was, wist ik niet dat ik autisme had, dus kon ik me er ook niet in verdiepen. Hierdoor had ik moeite met school:
- ga maar naar de MAVO daar is het niet zo druk
- SPW dat doet de rest ook, maar mijn beroepshouding was niet geschikt
- Dierenverzorging ging me beter af maar school was hel voor mij. Ik at niet, dronk niet en stond compleet in overlevingsstand.
- Ik had economie management af kunnen hebben, ik lag theoretisch 10 weken voor op de rest maar kreeg de praktijkopdrachten niet voor elkaar. Er was 0 hulp, 0 begeleiding. Alleen maar commentaar, terwijl ik op school zat te huilen dat het me niet lukte.
Werk was net zo problematisch:
- chronisch pijnklachten, minder uren gaan werken en uiteindelijk vanwege slechte voorwaarden zonder uitkering thuis te komen zitten.
- natuurwinkel dat is leuk! Super leuke collega's en interessant werk, maar iedere keer met migraine naar huis..
- familie begrijpt niet waarom ik thuiszit, er vormt veel frustratie uit harde overtuigingen. Er moet wel iets mis met mij zijn.
- niet zo zielig doen, andere mensen kunnen dit ook, en weer ergens opnieuw beginnen, dit keer maar simpel stickertjes plakken.
- ik wil niet met andere mensen pauze houden, dat kost me veel energie. Dus werk ik door en raak ik overspannen.
- minder uren werken, dat moet helpen. Tot er weer een verandering in collega's is, of onduidelijkheden opkomen. Ik kan niet meer.
- ook hier weer overspannen ontslagen, maar mijn spaargeld voor huur gebruiken.
- beschermde werkplek met lage uren en lage eisen. Ook hier krijg ik migraine van de druk en onduidelijkheden. Wat moet ik doen? Ik ontvang een brief dat ik niet meer hoef te komen.. nadat ik hier kind aan huis was. auw.
Dit is NIET om zielig te doen, ik wil anderen laten zien dat ze niet alleen zijn. Dat je niet voor niets tegen de muur loopt. Diagnose is WEL belangrijk. Mensen kunnen je niet begrijpen, als je jezelf al niet begrijpt. Een diagnose liet mij zien dat ik niet gek ben, dat er een reden is voor mijn vastlopen. En als je weet waar je vastloopt, kun je pas beginnen met nieuwe wegen leggen.
Help mij om anderen te helpen
Door dit verleden heb ik niet kunnen sparen maar moeten overleven. Helaas heb ik dus geen startbudget voor een locatie. Ik ben afhankelijk van anderen om mijn werk te kunnen doen, hoe gek is dat?
Jouw donatie maakt dit werk mogelijk!
Steun ons hier:
Je kan natuurlijk ook helpen met benodigdheden, die zullen we op een nieuwe plek hard nodig hebben!